Do Syreny przylgnęło także inne określenie - „teatr gwiazd”. Nic dziwnego, skoro w pierwszym zespole znaleźli się Adolf Dymsza, król polskiej komedii i jeden z najpopularniejszych przedwojennych aktorów, oraz „polski Chaplin”, czyli Ludwik Sempoliński - wielka gwiazda międzywojennych rewii. Z nimi występował Kazimierz Krukowski, przed wojną filar kabaretów Qui Pro Quo, Morskie Oko, Cyganeria i Cyrulik Warszawski.
Syrena wychowała kolejne aktorskie pokolenia, które twórczo kontynuowały tradycje poprzedników. Alina Janowska i Kazimierz Rudzki występowali jeszcze w łódzkiej siedzibie, a z teatrem związali się na długie lata. Wielkimi damami sceny przy Litewskiej nazywano Irenę Kwiatkowską i Hankę Bielicką. Zofia Czerwińska, Barbara Krafftówna, Teresa Lipowska, Lidia Korsakówna, Krystyna Sienkiewicz, Kazimierz Brusikiewicz, Roman Kłosowski, Tadeusz Pluciński i wielu, wielu innych – to dzięki nim Syrena przez dziesięciolecia należała do najpopularniejszych warszawskich teatrów.
W późniejszym okresie sztafetę po tych mistrzach kontynuowali m.in. Hanna Śleszyńska, Krystyna Tkacz, Wojciech Malajkat, Piotr Polk, Zbigniew Zamachowski, Jacek Bończyk, Jan i Marian Kociniak, Tomasz Sapryk i Piotr Szwedes. „Gwiazdozbiór” Syreny należy do najbardziej imponujących spośród warszawskich scen.
