O Syrenie mówiła „mój teatr”. Od premiery „Trzeciego programu (prawie rewii)” w 1979 r. ul. Litewska 3 była jej artystycznym domem. Aktorka estradowa, filmowa i telewizyjna, mistrzyni epizodów, znana z ciętego języka, dystansu do siebie i otoczenia. Była aktorką charakterystyczną o niewątpliwej vis comica, którą często wykorzystywała na scenie. Przyjęcie do krakowskiej PWST zapewniło jej sparodiowanie Ireny Kwiatkowskiej w kultowym monologu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Żona Warcia”. W teatrze jej specjalnością były monologi sceniczne, ale grywała też w komediach, farsach, a nawet w bajkach, choćby w „Czerwonym kapturku” z 1991 r., gdzie wcieliła się w postać babci. Na deskach Syreny pojawiała się także na emeryturze, np. w „Żołnierzu królowej Madagaskaru” z 2002 r. i w „Jesiennych manewrach” z 2013 r.
